این برنامهٔ صداهای آنگولا نگاهی به کسب‌وکار
دو زن کارآفرین آنگولایی می‌‌اندازد که مشترکات زیادی دارند. این دو زن که هر دو
با مادرشان همکاری می‌کنند توانسته‌اند نوآوری کنند، با بحران کووید کنار بیایند،
و حتی فعالیت بین‌المللی نیز داشته باشند.
نخستین مقصد شهر کاآلا، در جنوب شرقی لواندا،
پایتخت آنگولاست، جایی که هوا لبریز از عطر گلهاست. گلستان ام.ام.ام یک مزرعه و
تولیدی خانوادگی به مدیریت دولس الیویه‌را است.
تولید گل در داخل و رقابت با محصولات وارداتی
دولس خود می‌گوید: «این شرکت در واقع یک شرکت
خانوادگی است که مادرم آن را در سال ۲۰۰۸، با هدف پرورش گل راه‌اندازی کرد، من
از ۴ سال پیش مشغول ادارهٔ اینجا شدم.»
اکنون دولس مزرعه و شرکت را مدیریت می‌کند و
مادرش هم با تجربهٔ کاری‌اش به او مشاوره می‌دهد. همه‌گیری کرونا از یک‌سو برای
آنها چالش بوده و از سوی دیگر فرصت. واردات گل کم شده و گل‌های تولید داخل مشتری بیشتری
پیدا کرده است.
دولس در این باره می‌گوید: «رقیب محصولات ما گل‌های
وارداتی از آفریقای جنوبی، هلند و کنیا هستند اما با محدود شدن واردات گل، فقط رُز
داخلی داشتیم و تقریبا تمام محصول ما بعد از قرنطینه سراسری یکجا فروش رفت.»
بعد از شکوفایی کسب‌وکار تولید گل، مزرعهٔ ام.ام.ام
کشت میوه را هم آغاز کرده است. تا کنون لیمو و پرتغال کاشته شده و حالا مزرعه‌داران
سراغ آووکادو رفته‌اند تا صادرات هم داشته باشند.
فلات مرکزی آنگولا، با داشتن آب‌وهوا و خاک
مناسب، از دیرباز قابلیت خوبی برای کشت آووکادو داشته است و کارشناسان محلی می‌گویند
شماری اقلام زراعی مناسب صادرات را شناسایی و انتخاب کرده‌اند.
از ترشی خانگی محبوب تا محصول شناخته شده داخلی
کامارتا، یک تولیدی کوچک خانوادگی است که ساندویچ،
شیرینی و ترشی تولید می‌کند. ترشی فلفل کامارتا معروف بوده و حالا محصولاتشان
خانگی آنها در آنگولا شناخته‌شده است.
آنا مارتا کاستل‌برانکو، مدیر این تولیدی می‌گوید:
«مادر من در خانه ترشی فلفل (جیندونگو) درست می‌کرد، جینگوندو ترشی معروفی است که
تقریبا در همهٔ خانه‌های آنگولا پیدا می‌شود. می‌خواستیم اینها را بفروشیم. مدیر
سوپرمارکت محلی به من گفت اگر این چیزها را داشته باشید من ترشی‌تان را می‌خرم.»
آنا ادارهٔ تولیدی را خود به‌دست گرفته اما
مادرش همچنان به او کمک می‌کند. کامارتا اولین فروشگاه این‌چنینی در آنگولاست که
خوراکی‌های سنتی را تولید، بسته‌بندی و عرضه می‌کند.
آنا دربارهٔ خاص بودن محصولات کاماراتا می‌گوید:
«شیرینی سنتی «کیفو فوتیلا» را هم داریم که خیلی‌ها آن را یادشان هست چون مادر و
مادربزرگشان آن را می‌پخته‌اند. فکر می‌کنم محصول کاماراتا مهم است چون در سوپر
مارکت کنار بیسکوییت و شیرینی‌های خارجی می‌شود یک محصول آشنای آنگولایی را هم دید.»
گرداندن چنین تولیدی کوچکی در زمان همه‌گیری
آسان نیست. هزینه مواد اولیه و داشتن قیمت رقابتی چالش مهمی است و کم‌وزیاد شدن
تقاضا را هم نمی‌شود پیش‌بینی کرد.
اما آنا امیدوارانه می‌گوید: «ما تا همین‌جای
کار هم هزینه‌هایمان را بسیار کم کرده‌ایم و خودمان را با اوضاع تطابق داده‌ایم.
حالا هم منتظریم. اما گاهی همین که دوام بیاوریم کافی است.»
